ඊයේ රාත්‍රි යේ සිටම ඇද හැලෙන මහා වැස්ස මුළු පාලතම අදුරක ගිල්වමින් තිබුණා. එත් සුබ නැකත් එළඹෙන එක නවතින්නේ නැහැ. පුංචි පුංචි වැහි බිංදු රූ රා වැටෙන ගස් කොලන් අතරින් ඇය සුරංගනාවියක් වගේ පුංචි මල් කිණිත්තක් අත දරාගෙන පැමිණෙමින් තිබුණා. කවදාවත්ම දැක නැති කොණ්ඩ මෝස්තරය නිසාම ඇය වඩා ත්ව්ර ලෙස පෙනෙන්නට වුණා. තැතිගැන්මක් එක්ක මොකකදෝ බියක් ඇගේ අැස් අග ලියවිලා තිබුණා. මං බලා උන්නා මඩ කඩිති උඩින් පැන සුරංගනාවියක් පාවෙන අයුරු.
“ මං ලස්සනද......“
ඇය ලස්සනය බාහිරෙන් පමණ් නොව ඇගේ හදවතින්ම
ඇය ලස්සනය දොකොපුල් පමණක් නොව හාදු වලිනුත්
ඇය ලස්සනය මනස්කාන්ත දෑස් වලින් පමණක් නොව බැල්මෙනුත්
ඇය ලස්සනය...........
දහසකුත් වචන වලට එහා ගිය සිනහාවකින් ඇය අතේ වු මල්කිණිත්ත මගේ කෝට් එකේ රැදෙව්වා. එත් ඇය මගේ පපුවට තුරුලු වුයේ නැත. ඒ ඇය තුල වු තැති ගැන්ම නිසාවෙන් විය හැකිය.
බොහෝ අය ලස්සනට ඇදගෙන ඇවිත් තිබුණා, සතුටු කතා මැද ප්‍රිති සිනහා දෝරේ ගලමින් තිබුණා. තම තමන්ගේ පිංතූර ගනිමින් සතුටු සාමිච්චියේ යෙදෙනෙ කෙල්ලන්ගේ මුකුළුව වැස්සේ තිබු ගුප්ත බව මෙලෙක් කලා. මට ඇය දුටු වෙලෙ පටන් ඕන කළේ ඇගේ දෙතොල් සිප ගන්න. එත් ඇගේ මයාව නැතිවෙතැයි බියෙන් මං මගේ ආසාවල් හැමදාම වගේ හංග ගත්තා. කතා මැද කාළය ගෙවෙමින් නිත්‍යානුකූලව අපි විවහා ගිවිස ගත්තා. නිතියෙන් අපි එක්වුණා. නිතියට වඩා වේගයෙන් කාළය ගෙවි යනවා. ප්‍රේමවන්තයෝ අඹුසැමියෝ වෙනවා...... ජිවිතය සුසුම් මැදින් දිග හැරෙන්න ගන්නවා. ආදරය හෙට වගේ ප්‍රර්ථනාවක් වෙනවා......
“වචන අතර ගොඩ ගහපු ඔයාගේ ජිවිත නිසා මං මගේ ජිවිත ගිණි තියා ගත්තා“
සුරංගනාවියකගේ ඇස් වලින් වැස්ස වගේ කදුළු දෝරේ ගලනවා. ආයේ වසන්තයක් එ්වියැයි කාට නම් සපත කළ හැකිදැයි මම නොදනිමි. එත් ජිවිත ඉදිරියට ඇදෙමින් තිබේ. තවම ඇය ඉස්සර වගේ මගේ ළයේ හිස හොයාගෙන උණුහුමක් සොයමින් සිටියි.
“ ආදරේ අපිට කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි..... එක් අපි තුල නිරායාසික උත්සාහයකින් උත්පාදනය වන ශක්තියක්..... අපිට පුළුවන් එක විදින්න විතරයි....“
දිගු හුස්මක් පිට කරමින් මං ඇයට පැවසුවා.
ඇය දිගු සුසමකින් ලය පුරාවාගෙන අනෙක් පස හැරි නින්දට වැටුණාය..........
No comments:
Post a Comment