කොච්චියකට යට වෙච්ච බල්ලෙකු සේ මම කෙඩෙත්තු වී සිටියෙමි. ජිවිතේ අතැර ගනිමින් බාල වෙළදපළේ රවුම් ගැසීම හේතුවෙන් මම වේදනාවටත්, කෙඩෙත්තුවටත්, සිත් තැවුලටත් පත්ව හිදිමි. නමුත් මහා කාළයකට පසු වස්සානය හමාර කරමින් ඇය මා වෙත පියාඹා එන පුවත විසින් වසන්තයක් සේ මහදේ මල් පුදින්නට විය. මහා කාළයක් මා තුල වු වේදනාවන් මගෙන් පහව ගොස් හිරු කිරණින් මහද ඒකාලෝකාත්මක වන්නට විය. මම බලා හුන්නෙමි. මුළු ජිවිත කාළයේදීම ඇය වෙනුවෙන් මම බලා උන්නාක් මෙන් තව තවත් මම ඇය වෙනුවෙන් සිත දල්වාගෙන බලා උන්නෙමි.
අවසන ඇය ඇවිත් තිබුණා...........
ලොකු හිස්කමකුත් අරගෙන, නාදුන මිනිසෙතුගේ හදවතට ආවාක් මෙන්
ඈ
ඇවිත්
තිබුණා. ඉස්සර මං දැක්කම පත්තු වෙන දෑස් යාන්තමින් ගිලෙන එළියක් එක්ක මට ආමන්ත්‍රණය කලා. ඉස්සර ඇගේ මුහුණේ වු දාංගලය පේන්නටවත් තිබුණේ නැත. බාග වේලාවට දැං ඇය වැඩිහිටියෙක් යැයි ඇයටම අවබෝධ වුවා වන්නට පුළුවන. වත්සුණු තවරාගෙන පිරිපුන් ස්වරෑපයෙන් සිටිම ඇගෙන ඈත් වී ගොස් හැඩය. එහෙත් සුපුරුදු ලෙසම මම ඇයව වැළද ගතිමි, නැතහොත් මට එලෙස නොකර ඉන්නට බැරි රෝගයක් විය.
පරණ පුරුදු ලෙස ම හැසීරීමට කෙතරම් ඈ උත්සහ ගත්තද ඇයගේ වෙනස් වීම විසින්ම ඇයට පරණ පුරුදු අමතක කොට තිබිණ. මේ සිටින්නේ ඈයමය, අළුත් විදිහකට. මම හිතා හදා ගන්න එහෙම හිතුවා. නැහැ මේ සිටින්නේ පරණ ඇයමය, පරණ අතීතය වළදමා පැමිණ ඇති. මට වෙලාවකට එහෙමත් හිතුනා. කොච්චර කාළයකට පස්සෙද අපි මුණ ගැහුණේ. ඇයට එහෙම වගක්වත් තිබුණු බවක් පෙන්න තිබුණේ නැත. ඇය හිටියේ වෙනමම ලෝකයක. මට නැවතත් ඇය තුලට කිදා බැස ඇයව සොයා ගැනීමය උවමනාවක් විය. එහෙත් ඇයගේ ආගන්තුක හැසීරීම් රටාව විසින් මා හකුලවාළමින් සිටියි. එහෙත් ඇයව පරණ පුරුදු ලෙසම ඈ තුලින්ම මම සොයා ගත යුතුව ඇත. මම ධෛර්්‍යය වඩවා ගත්තෙමි. උත්සහාය අත් නොහරින ලද මා විසින් ලද අවස්ථාවෙදීම ඇයව සිප ගත්තෙමි.
ඉස්සර මේ නා දළු වන් දෙකපුල් දවසකට කොපමණ වතාවක් මම සිප ගන්නවද? එහි ඇති සෑම රේඛාවක්ම මම හොදින් හැදින තිබිණි. එහි රස කලම්ඹණය කල යුතු ආකාරය පවා මම මැනවින් ඉගෙනගෙන තිබිණි.
එහෙත් එක වරම වොට් තිස් දාහක් වැදුණා සේ මම ඇයව සිප ගැනිම අත් හැරියෙමි. විශ්වාස කරන්න. මේ සිටින්නේ සුපුරුදු ඇයමය. එහෙත් ඇය තුල තවදුරටත් ජිවමාන ආදරයක් ඇත්තේ නැත. අනෙක් සියලු දෙනාම මෙන් ඇයද මේ ලෝකයේ තවත් එක් ගැහැණියක් බවට පත් වෙමින් හිදියි. තමන්ගේ තත්වය, මුදල් හා පැවැත්ම වෙනුවෙන් පමණක් ජිවිතය ගෙන යෑමට අනෙක් සියලු දෙනාම මෙන් ඇයද හිත හදාගෙන අවසාන විය යුතුය.
ඈ තුල තවදුරටත් මා කෙරෙහි ආදරයක් තිබුණේම නැති බව මට හොදටම විශ්වාසය. වචන මත දවටන ලද ආදරයක් විසින් මා රැවටි උන්නෙමි. මට මා කෙරෙහිද, මගේ ආදරය කෙරෙහිද අත්මානුකම්පාවක් ඇතිවිය. විශ්වාසය පුපුරා ගිය කල මිනිහෙකුට විය හැකි අවදානම මම දැං හොදාකාරවම දනිමි. මම වික්ෂිප්තයෙන් යුතුව බලා සිටියෙමි. එහෙත ඇය කිසිදු දෙයක් සිදු නොවුවා ලෙස පරිස්සමෙන් ඉන්නැයි ආයාචනා කොට මගෙන වෙන් විය. ජිවිතය බොහෝ විට අප සිතන පරිදිම දිග හැරෙන්ටනේ නැත. එසේ වුවද ඒ පසු පස හඹා ගෙස් අපගේ ජිවිතය කීතු කීතු කර ගත යුතුද නැත.
පියෙද්රා ගග අසබඩට මම නොගියෙමි. පියෙද්රා ගග අසබඩ හිද මම නොවැළපුනෙමි. එහෙත් ජිවත් වීම සදහා ප්‍රේම කිරිම හැර වෙන ඕනේම දෙයක් කිරිමට මම හිතාගෙන තව තවත් වීර්යය වඩමි.
~ආගන්තුක්~
හරිත කතරක ඇල්කොහොල් වැස්සක්
ReplyDelete