සංගීතයක් ලග මිහිරි තනුවක්ව ඔබ ආයෙමත් පිපෙන්න

ඈත කෙළවරක තියෙන බංකුවක් මත වාඩි වෙලා ඔයා හොරෙන් මා දිහා බලාන ඉන්නවා. ඔයාට කිසිම ඔනේ කමක් තිබුණේ නැහැ ඉස්සරම දවස් වල වගේ දුවගෙන ඇවිත් මාව සිප වැළද ගන්න. ඔයාට ගලක් වගේ ඉන්න පුළුවන් කියලා මං දැනං උන්නට මම කවමදාවත් ඒක විශ්වාස කළේ නැහැ. එත්...... ඒ දේ විශ්වාස කරන්න මගේ ඇස් පනා පිට ඕනෑ තරම් කරුණු කාරනා දිස්වෙමින් තියෙනවා. එත් මම ඇස් දෙක තද කරං හිත ඇතුලින් අඩ අඩා අහක බලාගෙන ඉන්න පුරුදු පුහුණු වෙන්න ඕනී.

වෙරෝනිකා......

ඔයාට වඩා මම ඔයාට ආදරේ කරා. එත් හැමෝම වගේ ඔයත් මාව දාලා යන්න තිරණය කරලා, ඒක මුවින් පිට කරන්න බැරිව ලතැවෙමින් ඉන්නවා. ඔයාගේ තාවකාලික අසනීපය හොද වෙනකං විතරක්මද ඔයා මට ප්‍රේම කළේ....?? ඔයා තුල තිබුණු ආතතිය බැහැර කර ගන්න පමණක්මද ඔයා මාත් එක්ක ආලයෙන් වෙලුනේ....?? එළියේ පවතින සමාජ තත්වය, ධනය වගේ දේවල් පිස්සන් කොටුවක් තුලට බල නොපාන හින්දා විතරක්මද ඔයා මට සැහැල්ලුවෙන් ලං වුණේ....?? 

මම හිතන දේවල් වලට වඩා බෙහෝමයක් ඉස්සරහින් ඔයාගේ ජිවිතේ බල පවත්වන්නේ කියලා මට තෙරෙන්න ගන්නකොට මම සිය දිවි හානිකර ගන්න සුදානම් වෙලා ඉවරයි.

එත් වෙරෝනිකා........

එදා ඒ පියානෝ සංගිතය මුළු වාට්ටුවම වශිකෘත කරමින් ගලා හැලුනේ මගේ ආදරය ඔයා තුල උතුරා හැරෙමින් නටන නිසා නෙවෙයිද....? පිරිමි හිතකින් දෝවනය කල නොහැකි ලෙස මං ඔයාව මාත්තු කලා. ඔයා හිටියේ ප්‍රේමයේ අල්හාදය අභියස. පිටතින් ඇද හැලෙන ධාරාණිපාත වැස්ස පරයමින් ඔයා තුල උණුසුමක් වැඩෙන්නට පටන් ගෙන. ඔයාට  ඔනේ වුණේ අයිස් බරුවක් මත දිග ඇදෙන්න... ඔයාගේ උණුහුම මා තුල දිය කර හරින්න. පියානෝවේ ස්වර එහෙ මෙහෙ වුණා. තවදුරටත් ඒ ගැන ඔයාට වගක් තිබුණේ නැහැ. ඔයා උන්නේ ගිණි ජාලාවක. ඔයාගේ ඇස් අගින් සිසිල් වැස්සක් ඔයා මගෙන් හගිමින් උන්නේ. පුංචි ආලෝක එළියෙන් හරි ඔයාගේ සළිත වෙමින් පිපෙන ශරිරය මට දැක ගන්න පුළුවන් වුණා.

වෙරොනිකා....

මාව පිස්සුව තුල අතරමං කලේ ඔයාමයි. මගේ තුරුලට පැනලා මගේ උණුහුම හොරා ගත්තෙත් ඔයාමයි. ලගට ලං වුණාම ඔයා නළලත සිඹලා ආදරෙන් නළලත අත ගාන්න පුරුදු කළෙත් ඔයාමයි. ඔයාගේ ආදරේමයි. 

ක‍ලින් කලට හීන, බලාපොරොත්තු වෙනස් වුණාට ආදරය එහෙම අතිශය ප්‍රචණ්ඩ ලෙස වෙනස් විමකට ලක් විය හැකිද? මිනිස්සු බලාපොරොත්තු තියන්නේ හීන ක්‍ෂාක්ෂාත් කර ගැනීම ගැන මිස තම තුල වැඩෙන ආදරය ගැන නොවීම කෙතරම් ඛේදවාචිකද...?? 

සංගීතයක් ලග මිහිරි තනුවක්ව ඔබ ආයෙමත් පිපෙන්න...........!!!