අන්දකාරයත් වැහී බීරම් විසින් වෙලාසනිම් ම මිනිසුන්ව ගෙවල් වලට ගාල් කරලා. ඈතින් පේන පාළම මත දිදුළන විදුලි ආලෝකයට රටාවකට නැති වුණත් වැටෙන වැස්ස හරි හැඩයි. මිනිස්සුන්ට එක එක අර්ථ දැක්වීම් තිබුණා ඔයා ගැන වෙරෝනිකා. සමහර ඒවා ඔයා මට කිව්වේ බෙහෝම උජාරුවෙන්, තවත් සමහර ඒවා ඔයා කිව්වේ නොක්කඩු ස්වරූපයෙන්. හැබැයි ඒ හැම දෙයක්ම අඩු වැඩි වශයෙන් ඔයාගේ ජිවිතයට බලපාන විත්තිය නිහඩවම මම දැනගෙන උන්නා. දැං ගොඩාක් කාළයක් මම මග බලාන ඉන්නවා ඔයා ආයෙමත් ඒවී කියලා. එත් දැං මං දන්න දේ තමයි ඒ ආවත් එන්නේ මං දන්න වෙරෝනිකා නොවන විත්තිය. ජිවිතේ අඩු පුරව න්න ඕනෑම දෙයක් කල හැකි මිනිසුන් සිටින සමාජයක වෙරෝනිකා ඔයත් තව එක්කෙනක් විතරයි කියලා මට පසක් වෙමින් තියෙනවා. තමන්ගේ වැරදීකාරිත්වය තමන්ගෙන්ම වහගෙන මිනිසුන් විවිධ දේ ඒ සදහා කියමින් හා කරමින් ඉන්නවා.
වෙරෝනිකා....
මේ බියර් මත නිසා මගේ ඔළුව පැලෙන්න කකියනවා. එත් පෙන නගමින් විදුරුව මතට පිරෙන බියර් වඩියක් මගේ උගුරෙන් පහලට යන්නේ අපි ගැන මතක සියල්ලම දවා හළු කරගෙන. එත් එක පාරටම ඔයාගේ දෙතොල් මගේ දෙතොල් ඉස්සරහා තියෙද්දි මට පියවි සිහිය හැමදාම එනවා. සිගරට් ෆිල්ටරයට පිච්චිලා කළු ගැහිලා, තැම්බිලා තියෙන දෙතොල් ආයෙමත් අස්වද්දදන්න ඇයි තවම ප්‍රමාද...???
වෙරෝනිකා....
ඔයා හිටියේ ඇස් තදින් වහගෙන... හරියටම කෙස් ගස් දෙකක් දුරින් ඔයාගේ දෙතොල් නැවතිලා තිබුණේ මගේ දෙතාල් වලට. ඇස් ඇරං හිටපු මට, නළියන ඔයාගේ දෙකම්මුල් හයියෙන් හපන්න හිතුනා. එත් ඔයාගේ දෙතොල් මග හැරලා එහෙම කරන්න විදිහක් මට තිබුණෙම නැහැ. ලා රෝස පැහැති තොල් සායම් දියවෙලා ගියදෙන් ඊයම් බරුවක් සේ ඔය සුමුදු දෙතොලතර මම දියවෙලා ගියාදෙන් කියලා මම ඔයාගේ දෙතොල් සිප ගනිමි.
වෙරෝනිකා....
මත් බව කියන්නේ මේකටනේ............ මගේ මුළු ශරීරය පුරාම විදුලි දහරාවක් ගමන් කරමින් තිබුණා, ඒ නිසාම මම ඉපිලෙමින්, ආයෙමත් ඉපදෙමින් හිටියා. මගේ හෘදස්පන්ධනය, ඔයාගේ හෘදස්පන්ධනය මත සමපාත වෙමින් තිබුණා. ඔයාගේ නිරුවත් දෙතොල් පෙති වලින් මම අමෘත්තය තොල ගින්නනට වුණා. අඩ අදුර විසින් තව තවත් මා මොහොනයට පත් කරමිනුයි තිබුණේ. මට තිබුණේ බොහෝම කලබලයක්, ඉස්පාසුවක් නැති දැගලිල්ලක්.....
වෙරෝනිකා ..... මං කල්පයක් බලා උන්නා.....
ඇය ලතාවකට දෑස් විවර කලා. ඒ දෑස් එල්ලීලා තිබුණේම මගේ මත් බරිත ඇස් වලමයි. ඒ බැල්ම අනුරාගී ස්නෙහසක් අයැදිමිනුයි තිබුණේ.
මං දැං ඔයාගේ ලගනේ.... සදාකාළිකව මාව වැළදගෙනම
ඉන්න.... තදින්
ඇයගේ හඩ සිහින්ය. රෝමෑන්තිකය. වශි කරවන සුළුය. ඔයාගේ දෙතොල් වලින් බැස්ස මගේ දෙතොල් ඊලගට නැවතුනේ ඔයාගේ දෙවුර මත. මම හිමිහිට ඔයාගේ ඇදන් සිටි ටී ෂර්ට කර එහා මෙහා කර මගේ හාදු ඒ සියුමැලි පුළුල් දෙවුර මත සිටෙව්වෙමි. ඒ වනවිටත් ඔයා හිඩ හසර ලබා දෙමින් තිබුණා පහලට රූටන්න. මේ තරම් සැහැල්ලුවෙන් ඔයා මාව ඉවසන්න කොහොම පුරුදු වුණාද මංදා...?? හැමදාම මම ආස විලවුන් සුවද අදත් මට ගෙන දෙන්නේ ඔයා ගැන රෝමෑන්තික හීනමයි. එත් මම පියවී සිහියෙන් ඉන්න වගබලාගෙන උන්නේ හොදට. මගේ කරවටක් අත් යවමින් ඔයා හිටියේ ඇවිලෙන්න බලාගෙන. මම මාස ගණනක් තිස්සේ දැල් වෙමින් හිටියේ.
තවදුරටත් මගේ වීදුරුව තුල බියර නැති බව හැගීමෙන් මම පියවි සිහිය එළඹවා ගතිමි. සිහිනයෙන් හරි මම ආසම ඔයාව සිප ගන්න, ලගට ගෙන මගේ ඇකයේ තුරුළු කර ගන්න, වෙරෝනිකා තව කල්පයක් මට බලාන ඉන්න වේවිද මෙහෙම....??
No comments:
Post a Comment